Τελετή αποφοίτησης 2013

Τελετή αποφοίτησης και αποχαιρετισμού της σχολικής χρονιάς 2012-2013 με τίτλο: 
«Πήρα απ’ τη νιότη χρώματα» 
Στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας
 
Πήρα απ’ τη νιότη χρώματα
κι απ’ την αγάπη νήμα
κι έπλεξα ένα όνειρο όμορφο 

 
σκηνικά – διακόσμηση: Στεφανία Ηλιοπούλου 
τεχνική υποστήριξη: Σάββας Κωνσταντίνοφ
χορευτικά: Μαρίνα Σβετλόβα, Κώστας Αλεξιάδης
εικόνα – ήχος: Δημήτρης Κυρανάκης, Μπάμπης Βουρλίδας
δημιουργικό: Έλενα Καρβούνη, Σουζάνα Χάβαρη
κείμενα – δραματοποίηση: Μπάμπης Βουρλίδας
μουσική επιμέλεια: Νατάσα Σαββοπούλου
σκηνοθεσία: Νατάσα Σαββοπούλου, Μπάμπης Βουρλίδας
 
1. ΠΡΟΒΟΛΗ: εικόνες από την πορεία των τελειοφοίτων στα θρανία του Αριστοτελείου
 
2. ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ ΕΝΑΡΞΗ – « … πήρα απ’ τη νιότη χρώματα … »
 
3. ΔΡΑΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ: μέλη της θεατρική ομάδας, η σχολική χορωδία και ολιγομελής ορχήστρα συνδυάζουν μουσική, τραγούδι και δραματοποιημένη απαγγελία … 
 
4. ΟΜΙΛΙΑ από την εκπρόσωπο το συλλόγου γονέων και κηδεμόνων κα Ελένη Κατσαρίδου
 
5. ΤΡΑΓΟΥΔΙ – Je ne veux pas travailler 
 
6. ΧΟΡΟΣ: χορογραφία από το club χορού του γυμνασίου
 
7. ΤΡΑΓΟΥΔΙ – μια ιδιαίτερη … κρουστή … έκπληξη
 
8. ΧΤΥΠΟΚΑΡΔΙΑ ΣΤΟ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ: Μια εύθυμη, μουσικοχορευτική ματιά στις σχολικές αίθουσες. 
 
9. ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Οι μαθητές αφιερώνουν στους καθηγητές … ρόλους από τον ελληνικό κινηματογράφο
 
10. ΧΟΡΟΣ: “Ο χορός των άστρων” (χορεύουν οι φετινοί τελειόφοιτοι)
 
11. ΤΡΑΓΟΥΔΙ – Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια
 
12. ΟΜΙΛΙΑ: Ο λυκειάρχης μας κος Δημήτρης Κεφαλάς χρωματίζει τον καμβά της βραδιάς με σκέψεις και συναισθήματα
 
13. Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΠΙΝΕΛΙΑ: λίγες τελευταίες γραμμές στο καβαλέτο της αποφοίτησής μας … 
 
14. ΛΗΞΗ ΚΑΙ ΠΥΡΟΤΕΧΝΗΜΑΤΑ
 
Ποίημα της γιορτής
 
(Πεταλωτή)
ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ η πόα της ουτοπίας
τα κορίτσια οι παραπλανημένες Πλειάδες
τα κορίτσια τ’ Αγγεία των Μυστηρίων
τα γεμάτα ως πάνω και τ’ απύθμενα
 
(Χατζηκακού)
Τα στυφά στο σκοτάδι και όμως θαύμα
τα γραμμένα στο φως και όμως μαυρίλα
τα στραμμένα επάνω τους όπως οι φάροι
τα ηλιοβόρα και τα σεληνοβάμονα
 
(Πεταλωτή – Χατζηκακού)
Η Έρση, η Μυρτώ, η Μαρίνα
Η Ελένη, η Ρωξάνη, η Φωτεινή
Η Άννα, η Αλεξάνδρα, η Κύνθια
 
[“Εφτά τραγούδια θα σου πω”]
(Ελιόγλου)
 ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το αναίτιο δάκρυ
ανατέλλοντας αργά στα ωραία μάτια
των παιδιών που κρατιούνται χέρι χέρι
των παιδιών που κοιτάζουνται και δε μιλιούνται
 
(Ανδρικάκη)
Των ερώτων το τραύλισμα πάνω στα βράχια
ένας φάρος που εκτόνωσεν αιώνων θλίψη
το τριζόνι το επίμονο καθώς η τύψη
και το μάλλινο έρημο μέσα στ’ αγιάζι
 
(Τζέκου)
Νυν το περίβλημα της Γης και η Εξουσία
Αιέν η βρώση της Ψυχής και η Πεμπτουσία
 
(Χατζόγλου)
Νυν της Σελήνης το μελάγχρωμα το ανίατο
Αιέν το χρυσοκύανο του Γαλαξία σελάγισμα
 
(Τζέκου)
Νυν των λαών το αμάλγαμα και ο μαύρος Αριθμός
Αιέν της Δίκης το άγαλμα και ο Μέγας Οφθαλμός
 
(Χατζόγλου)
Νυν η ταπείνωση των Θεών
Νυν η σποδός του Ανθρώπου
 
Νυν Νυν το μηδέν
 
και ΑΙΕΝ Ο ΚΟΣΜΟΣ Ο ΜΙΚΡΟΣ, Ο ΜΕΓΑΣ !
 
[“Χάρτινο το φεγγαράκι”]
 
(Αρναούτογλου)
Απόψε ζωγράφισα έναν κύκλο γύρω απ’ το φεγγάρι
Ζωγράφισα έναν κύκλο γύρω απ’ το φεγγάρι αυτή τη νύχτα
Μέσα από το παράθυρο, πάνω στο παγωμένο τζάμι
ζωγράφισα έναν κύκλο γύρω απ’ το φεγγάρι
 
(Κούλικα)
Απόψε στάθηκα στην άκρη της προβλήτας
Και το φεγγάρι πλημμύρισε τον κόλπο
Κι όπως σηκωνόταν η παλίρροια
σας ορκίζομαι πως είδα τα κύματα να κοκαλώνουν.
 
(Μητροπούλου)
Απόψε στην άκρη αυτής της προβλήτας
λαχτάρισα να κρατήσω κάποιον
Να μοιραστώ μαζί του αυτή την ομορφιά
Να δούμε μαζί τους κύκλους γύρω απ’ το φεγγάρι.
 
(Αρναούτογλου)
Απόψε το φεγγάρι μού είπε κάτι
Το φεγγάρι μου είπε να ζω
Μου είπε να ζω, όχι απλά να υπάρχω… 
 
ΠΛΑΝΟ ΚΑΙ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΟΡΤΗΣ
 
1. ΠΡΟΒΟΛΗ: Γ΄Λυκείου – η πορεία στα σχολικά θρανία [3]
 
[speakage]
Κυρίες και κύριοι, βρισκόμαστε άλλη μια χρονιά εδώ, στο όμορφο και φιλόξενο θέατρο του Αριστοτελείου, για να γιορτάσουμε το τέλος  μιας ακόμη σχολικής χρονιάς. Πρωταγωνιστές … τα παιδιά που σήμερα αφήνουν για πάντα τα θρανία της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και ξεκινούν να τραβήξουν τις δικές τους γραμμές στο μεγάλο πίνακα του κόσμου. Υποδεχτείτε θερμά τους φετινούς τελειόφοιτους και πάρτε κι εσείς χρώματα από τη νιότη και τη φρεσκάδα τους!!!
 
2. ΕΝΑΡΞΗ: (“Πήρα απ’ τη νιότη χρώματα”, προσφώνηση – είσοδος μαθητών, σύντομη χορογραφία) [3]
 
Σοφιάννα: Καλωσορίσατε! Σας ευχαριστούμε που είστε μαζί μας αυτή την τόσο σημαντική για μας βραδιά.
Μανασσής: Ευχαριστούμε που είστε δίπλα μας στην αποφοίτησή μας, την τελευταία φορά που λεγόμαστε “μαθητές”, λίγο πριν ξεκινήσουμε την πορεία μας στην κοινωνία ως πολίτες. 
Βασιλεία: Ευχαριστούμε όλους εσάς που μας στηρίξατε μέχρι να φτάσουμε ως εδώ: τους γονείς και τους δασκάλους μας. Είμαστε σίγουροι ότι θα εξακολουθήσετε να μας συμπαραστέκεστε στο νέο μας δρόμο. 
Αστέριος: Ευχαριστούμε ξεχωριστά την κυρία Νατάσα Σαββοπούλου και τον κύριο Μπάμπη Βουρλίδα που με κόπο αλλλά και μαεστρία υλοποίησαν όλα αυτά που θα δείτε σήμερα. Και ελπίζουμε να σας χαρίσουμε μια απολαυστική βραδιά, καθώς ετοιμάσαμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε για την αποψινή γιορτή. 
Σοφιάννα: Χορός, τραγούδι και οπτικοακουστικά μέσα δουλεύτηκαν με μεράκι και κόπο για να ομορφύνουν την αποφοίτησή μας και πολλοί μαθητές από όλες τις τάξεις του Αριστοτελείου θα συνθέσουν ένα σεμνό και όμορφο θέαμα. 
Μανασσής: Ξεκίνημα λοιπόν με το Γυμνάσιο. Με τον δραστήριο κύριο Άγη Πουλιτσίδη στο τιμόνι, το Αριστοτέλειο Γυμνάσιο έχει να παρουσιάσει, όχι μόνο άρτιο παιδαγωγικό έργο, αλλά και μια πλούσια σειρά από δράσεις για την καλλιέργεια των μαθητών. 
Βασιλεία: Επιστημονικές, πνευματικές, καλλιτεχνικές και αθλητικές δραστηριότητες καθώς και ευρωπαϊκά προγράμματα, κρατούν τα παιδιά σε εγρήγορση και τους δίνουν βήμα να εκφραστούν. 
Αστέριος: Στο πνεύμα αυτό βρίσκεται και το πρώτο δρώμενο της γιορτής μας. Μια μικρή γεύση από πνεύμα και τέχνη. 
Σοφιάννα: Η χορωδία και η θεατρική ομάδα έχουν καθιερώσει μια δημιουργική και καλαίσθητη συνεργασία. Σήμερα λοιπόν θα μας δώσουν ένα δείγμα της δουλειάς τους. 
Μανασσής: Θα μας παρουσιάσουν, λοιπόν, μια σύνθεση από γνωστά και μη ποιητικά αποσπάσματα, πλεγμένα με όμορφα ελληνικά τραγούδια. 
Βασιλεία: Συνοδεύει ολιγομελής ορχήστρα, με το Στέργι Μαυρογιάννη στα κρουστά, τον κωνσταντίνο Γερμανό στην κιθάρα και την Ελένη Βούξινου, όπως πάντα, στο πιάνο.
Αστέριος: Επειδή μεγάλο μέρος αυτής της δράσης θα εκτελεστεί χωρίς μικρόφωνα, σας παρακαλούμε να κρατήσουμε το θέατρο όσο μπορούμε ήσυχο. 
 
3. ΔΡΑΣΗ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ: χορωδία και θεατρική ομάδα [ 10]
 
(Πεταλωτή)
ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ η πόα της ουτοπίας
τα κορίτσια οι παραπλανημένες Πλειάδες
τα κορίτσια τ’ Αγγεία των Μυστηρίων
τα γεμάτα ως πάνω και τ’ απύθμενα
 (Χατζηκακού)
Τα στυφά στο σκοτάδι και όμως θαύμα
τα γραμμένα στο φως και όμως μαυρίλα
τα στραμμένα επάνω τους όπως οι φάροι
τα ηλιοβόρα και τα σεληνοβάμονα
 (Πεταλωτή – Χατζηκακού)
Η Έρση, η Μυρτώ, η Μαρίνα
Η Ελένη, η Ρωξάνη, η Φωτεινή
Η Άννα, η Αλεξάνδρα, η Κύνθια
[“Εφτά τραγούδια θα σου πω”]
(Ελιόγλου)
 ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το αναίτιο δάκρυ
ανατέλλοντας αργά στα ωραία μάτια
των παιδιών που κρατιούνται χέρι χέρι
των παιδιών που κοιτάζουνται και δε μιλιούνται
(Ανδρικάκη)
Των ερώτων το τραύλισμα πάνω στα βράχια
ένας φάρος που εκτόνωσεν αιώνων θλίψη
το τριζόνι το επίμονο καθώς η τύψη
και το μάλλινο έρημο μέσα στ’ αγιάζι
(Τζέκου)
Νυν το περίβλημα της Γης και η Εξουσία
Αιέν η βρώση της Ψυχής και η Πεμπτουσία
 
(Χατζόγλου)
Νυν της Σελήνης το μελάγχρωμα το ανίατο
Αιέν το χρυσοκύανο του Γαλαξία σελάγισμα
(Τζέκου)
Νυν των λαών το αμάλγαμα και ο μαύρος Αριθμός
Αιέν της Δίκης το άγαλμα και ο Μέγας Οφθαλμός
(Χατζόγλου)
Νυν η ταπείνωση των Θεών
Νυν η σποδός του Ανθρώπου
Νυν Νυν το μηδέν
και ΑΙΕΝ Ο ΚΟΣΜΟΣ Ο ΜΙΚΡΟΣ, Ο ΜΕΓΑΣ !
[“Χάρτινο το φεγγαράκι”]
(Αρναούτογλου)
Απόψε ζωγράφισα έναν κύκλο γύρω απ’ το φεγγάρι
Ζωγράφισα έναν κύκλο γύρω απ’ το φεγγάρι αυτή τη νύχτα
Μέσα από το παράθυρο, πάνω στο παγωμένο τζάμι
ζωγράφισα έναν κύκλο γύρω απ’ το φεγγάρι
(Κούλικα)
Απόψε στάθηκα στην άκρη της προβλήτας
Και το φεγγάρι πλημμύρισε τον κόλπο
Κι όπως σηκωνόταν η παλίρροια
σας ορκίζομαι πως είδα τα κύματα να κοκαλώνουν.
(Μητροπούλου)
Απόψε στην άκρη αυτής της προβλήτας
λαχτάρισα να κρατήσω κάποιον
Να μοιραστώ μαζί του αυτή την ομορφιά
Να δούμε μαζί τους κύκλους γύρω απ’ το φεγγάρι.
(Αρναούτογλου)
Απόψε το φεγγάρι μού είπε κάτι
Το φεγγάρι μου είπε να ζω
Μου είπε να ζω, όχι απλά να υπάρχω… 
 
Άκης: Κάθε μέρα της μέχρι τώρα ζωής μας, εσείς οι γινείς μας είχατε την ανοχή και το ενδιαφέρον να μας ακούτε με υπομονή. Τώρα ο λόγος ανήκει σε σας.
Δήμητρα: Ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων είναι πάντα ένας δυναμικός φορέας στη ζωή του Αριστοτελείου. Εκπροσωπώντας τον, η κα Ελένη Κατσαρίδου θα απευθύνει χαιρετισμό. Κα Κατσαρίδου, σας καλούμε στο μικρόφωνο. 
 
4. ΟΜΙΛΙΑ: (σύλλογος γονέων και κηδεμόνων) [3]
 
Άγγελος: Σημαντική προτεραιότητα στο σχολείο μας έχουν παραδοσιακά οι ξένες γλώσσες. Και είναι αξιέπαινη η δουλειά των καθηγητών αυτού του τομέα, τους οποίους και ευχαριστούμε ξεχωριστά.
Ζωή: Η συμμαθήτριά μας της Δευτέρας Λυκείου Θέλμα Πολούα έμαθε καλά τα Γαλλικά της. Και σκέφτεται να τα αξιοποιήσει για να μας πει ένα τραγούδι και να το αφιερώσει στους καθηγητές των ξένων γλωσσών και ιδιαίτερα στην κυρία στεφανία Ηλιοπούλου, που επιμελήθηκε και του στολισμού της αποψινής τελετής. 
Άγγελος: Όσο για το τραγούδι … καλοκαίρι ήρθε και κανείς δεν έχει όρεξη να δουλέψει. Αυτό είναι και το κεντρικό του θέμα.  
Ζωή: Κάποτε το αποθέωσε η Εντίθ Πιάφ. Σήμερα απολαύστε το από τη Θέλμα μας. 
 
5. ΤΡΑΓΟΥΔΙ:  je ne veux pas travailler [3]    ♫
ΠΡΟΒΟΛΗ: karaoke  “je ne veux pas travailler” (ΧΩΡΙΣ ΗΧΟ)
 
Ζωή: Χορός για τη συνέχεια! Σίγουρα όλοι γνωρίζετε τη χορογράφο μας, κα Μαρίνα Σβετλόβα. Χρόνια συνεργάτης του σχολείου, έχει κοσμήσει με τις χορογραφίες της αναρίθμητες εκδηλώσεις.
Μανασσής: Εμψυχώνει το club μοντέρνου χορού, στελεχωμένο από κορίτσια του Γυμνασίου. Ας δούμε τι έχουν ετοιμάσει για να μας εντυπωσιάσουν και σήμερα. 
 
6. ΧΟΡΟΣ: club [5]
 
Βασιλεία: Ο ένας αποφοίτησε κάμποσα χρόνια πριν από το Αριστοτέλειο. Μόλις πριν λίγες ημέρες πήρε το πτυχίο του και, γιατρός πια, επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος.
Σοφιάννα: Ο άλλος αποφοιτεί φέτος και φιλοδοξεί να χαράξει κι αυτός τη δική του πορεία. 
Βασιλεία: Είναι αδέρφια και είναι και οι δυο ντράμερ. Και είναι έτοιμοι να ροκάρουν και να μας παρασύρουν στο ρυθμό τους
Σοφιάννα: Είναι ο Γιώργος και ο Στέργιος Μαυρογιάννης! Στην κιθάρα συνοδεύει ο Κωνσταντίνος Γερμανός! Χειροκροτήστε τους!!!
 
7. ΤΡΑΓΟΥΔΙ: ορχηστρική εκτέλεση με 2 drums  [5]
 
Άκης: Καλά περάσαμε στις τάξεις του Αριστοτελείου! Μάθημα, ασκήσεις, διαγωνίσματα, ό,τι χρειάζεται ο μαθητής για να καταρτιστεί και να προετοιμαστεί σωστά για τις εξετάσεις και την ακαδημαϊκή σταδιοδρομία.
Δήμητρα: Εμείς όμως … έχουμε και μια άλλη όψη της σχολικής τάξης να σας παρουσιάσουμε. Μια εικόνα εύθυμη και ζωντανή, δραματοποιημένη από μια μεγάλη ομάδα συμμαθητών μας που αποφοιτούν και … το χαίρονται!!!
 
ΠΡΟΒΟΛΗ: Χτυποκάρδια στο Αριστοτέλειο
8. ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ: Γ΄ Λυκείου (Όταν πηγαίναμε μαζί σχολείο + σύντομη δραματοποίηση / ο γλάρος) [10]
 
[Αναλαμβάνει η Έλενα]
9. ΠΡΟΒΟΛΗ: Αφιέρωμα στους καθηγητές [15]
 
Άγγελος: Ένα πάρτυ δεν είναι ποτέ σωστά σχεδιασμένο αν οι προσκεκλημένοι δε χορέψουν στην πίστα, με τη συνοδεία όμορφης μουσικής.
Ζωή: Σήμερα όμως είναι η μέρα μας. Θα μας επιτρέψετε, λοιπόν, να χορέψουμε εμείς, οι οικοδεσπότες. Μια χορογραφία που ετοιμάσαμε με λίγες πρόβες αλλά πολλή αγάπη και μεράκι. 
Άγγελος: Και αν κάποιο από σας έχετε κέφι … ακολουθήστε το ρυθμό. 
Ζωή: Βρείτε το ζευγάρι σας και πάρτε θέση στην πίστα. 
 
10. ΧΟΡΟΣ: Γ΄ Λυκείου [5]
♫ ο χορός των άστρων 
 
[speakage]
Μανασσής: Κεντρικό λογότυπο της Τελετής μας είναι το “πήρα απ’ τη νιότη χρώματα”. Θέμα μας, λοιπόν, είναι το χρώμα σε όλες τις παραμέτρους της ζωής μας … όπως το χρώμα των ματιών.
Άκης: Τα μάτια δεν αλλάζουν χρώμα, αλλάζουν όμως τον τρόπο που κοιτάζουν. Και τη συγκινητική αυτή στιγμή που αποχαιρετούμε τα σχολικά θρανία, θα τραγουδήσουμε το σχετικό τραγούδι, με έναν ιδιαίτερο τρόπο, ελπίζοντας ότι θα συναντιόμαστε πάντοτε στα ίδια μέρη. 
 
11. ΤΡΑΓΟΥΔΙ: Γ΄ Λυκείου (Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια)[3]
 
Δήμητρα: Κύριε Κεφαλά … άλλοι από μας ένα, άλλοι δύο και άλλοι έξι χρόνια ζήσαμε στο σχολέιο αυτό.
Άγγελος: Όταν είμασταν μικρούτσικα … σας θεωρούσαμε τον αυστηρό κύριο που μας μαλώνει κάθε πρωί στην προσευχή. 
Αστέριος: Αργότερα σας βλέπαμε ως τον αεικίνητο διευθυντή, που βλέπει, ξέρει και ελέγχει τα πάντα!
Δήμητρα: Τώρα αναγνωρίζουμε στο πρόσωπό σας τον στοργικό πατέρα που φρόντισε να προνοεί για τις ανάγκες μας, με στοργή και αγάπη. 
Άγγελος: Όπως κάθε χρόνο, έτσι και η δική μας τάξη αφήνει ενθύμιο στο σχολείο αναμνηστικό κολάζ με τις φωτογραφίες και τα ονόματα όλως όσοι αποφοιτούν φέτος. 
Αστέριος: Εσείς, όμως, τι γνώμη έχετε για μας; Σας καλούμε στο μικρόφωνο να παραλάβετε το κολάζ και να μοιραστείτε μαζί μας τις σκέψεις σας. 
12. ΟΜΙΛΙΑ: κολάζ και Κεφαλάς [10]
 
13. ΑΠΑΓΓΕΛΙΑ: “Η δική μας πινελιά” [5]
♫ carusel 
[πάααρα πολύ χαμηλά, ανεβάζουμε όταν τα λόγια τελειώσουν]
(Νεκταρία)
Ήρθαμε στον κόσμο αυτό αχρωμάτιστοι καμβάδες … 
λευκοί, αγνοί, καθάριοι. 
Καμιά εικόνα, καμιά ιστορία γραμμένη πάνω μας. 
Και περιμέναμε … και φιλοδοξούσαμε … 
κι ονειρευόμασταν να γίνουμε έργα τέχνης σπουδαία. 
 
(Σίου)
Τις πρώτες πινελιές πάνω μας τις έβαλες εσύ … μαμά … μπαμπά … 
Η φροντίδα σου πράσινη … 
το χάδι σου ροζ … 
το γέλιο κόκκινο … 
το δάκρυ θαλασσί … 
έγιναν πάνω μας φόντος και μοτίβα παντοτινά 
και μορφές και σχήματα αόριστα. 
 
(Χρύσα)
Τις πρώτες γραμμές χάραξες εσύ, δάσκαλε, 
με μολύβι και με χάρακα, 
με βιβλίο και τετράδιο, 
με γνώση, με συμβουλή. 
Και γίναν οι μορφές πιο καθαρές, 
τα σχήματα ευδιάκριτα, 
τα πρόσωπα πήραν την όψη την αληθινή. 
(Μαρία)
Τις πρώτες ιστορίες ζωγράφισες εσύ, φίλε, αδερφέ μου … 
παιχνίδια και τραγούδια, 
γέλια και άγχη, 
αγάπες και πόνους. 
Κι έδεσαν χρώματα και σχήματα πάνω σε σκέψεις και σε αισθήματα. 
Κι έπαψε ο καμβάς να είναι ένα τελάρο ανέκφραστο 
κι έγινε πίνακας και τέχνη κι έκφραση και στοχασμοί. 
 
(Ειρήνη)
Τις πρώτες ιδέες τις στάλαξες εσύ, χρόνε … 
χρωματίζοντάς μας με γνώσεις κι εμπειρίες, 
γοργά, μα δίχως βιασύνη, 
απαλά κι ανελέητα, 
μας μέστωσες μέρα τη μέρα, βήμα το βήμα, σκαλί το σκαλί. 
Σιγά-σιγά σκλήρυνες την κορνίζα μας
και πήραμε το σχήμα που μας έγραψες. 
 
(Αρίστος)
Τις πρώτες περιπέτειες τις έσπειρες εσύ, κόσμε …
μα τις κρατάς ακόμη στις σκιές, 
στα σκοτεινά σημεία του φόντου, 
πίσω από μυστικές μορφές 
και γραμμές δήθεν τυχαία γραμμένες. 
Μας καλείς να τις ανακαλύψουμε 
και ξέρουμε όλοι πως η ανακάλυψη αυτή 
είναι το ταξίδι που μόλις τώρα ξεκινάμε. 
 
(Δημήτρης)
Μα ο πίνακας αυτός ποτέ δεν τελειώνει … 
Πήραμε σχήμα … μα κι αλλάζουμε διαρκώς. 
Πήραμε χρώμα … μα κι αυτό είναι μια θαμπό και μια έντονο 
κι άλλοτε μπλε κι άλλοτε μαύρο και κόκκινο και χρυσαφί. 
Κι είναι καιρός να περιφέρουμε τον πίνακα στον κόσμο, 
ιδέες, χρώματα και σχήματα πρωτοϊδωμένα να συλλέξει. 
(Νεκταρία)
Κι είναι σειρά μας τώρα … 
Έχουμε τα χρώματα, τα σχήματα, τα μοτίβα, τις ιδέες. 
Καμβάς μας όλος ο κόσμος, με γωνιές πολύχρωμες κι άλλες ανέγγιχτες, παρθένες. 
Πινέλο μας τα νιάτα κι η δύναμη που όλοι εσείς στεριώσατε μέσα μας. 
Είναι καιρός, λοιπόν, να ποτίσουμε τον κόσμο μας … 
… με τη δική μας πινελιά!!!
 
Δημήτρης: Σας ευχαριστούμε που βρεθήκατε απόψε μαζί μας και χρωματίσατε τον καμβά μας με τόσα χρώματα, χαρούμενα αλλά και συγκινητικά! Σας ευχόμαστε ολόψυχα καλό καλοκαίρι!
14. ΛΗΞΗ 
 
♫ Χρώματα πήρα και καμβά 
 
 
Η δική μας πινελιά … 
 
Ήρθαμε στον κόσμο αυτό αχρωμάτιστοι καμβάδες … 
λευκοί, αγνοί, καθάριοι. 
Καμιά εικόνα, καμιά ιστορία γραμμένη πάνω μας. 
Και περιμέναμε … και φιλοδοξούσαμε … 
κι ονειρευόμασταν να γίνουμε έργα τέχνης σπουδαία. 
 
Τις πρώτες πινελιές πάνω μας τις έβαλες εσύ … μαμά … μπαμπά … 
Η φροντίδα σου πράσινη … 
το χάδι σου ροζ … 
το γέλιο κόκκινο … 
το δάκρυ θαλασσί … 
έγιναν πάνω μας φόντος και μοτίβα παντοτινά 
και μορφές και σχήματα αόριστα. 
 
Τις πρώτες γραμμές χάραξες εσύ, δάσκαλε, 
με μολύβι και με χάρακα, 
με βιβλίο και τετράδιο, 
με γνώση, με συμβουλή. 
Και γίναν οι μορφές πιο καθαρές, 
τα σχήματα ευδιάκριτα, 
τα πρόσωπα πήραν την όψη την αληθινή. 
 
Τις πρώτες ιστορίες ζωγράφισες εσύ, φίλε, αδερφέ μου … 
παιχνίδια και τραγούδια, 
γέλια και άγχη, 
αγάπες και πόνους. 
Κι έδεσαν χρώματα και σχήματα πάνω σε σκέψεις και σε αισθήματα. 
Κι έπαψε ο καμβάς να είναι ένα τελάρο ανέκφραστο 
κι έγινε πίνακας και τέχνη κι έκφραση και στοχασμοί. 
 
Τις πρώτες ιδέες τις στάλαξες εσύ, χρόνε … 
χρωματίζοντάς μας με γνώσεις κι εμπειρίες, 
γοργά, μα δίχως βιασύνη, 
απαλά κι ανελέητα, 
μας μέστωσες μέρα τη μέρα, βήμα το βήμα, σκαλί το σκαλί. 
Σιγά-σιγά σκλήρυνες την κορνίζα μας
και πήραμε το σχήμα που μας έγραψες. 
 
Τις πρώτες περιπέτειες τις έσπειρες εσύ, κόσμε …
μα τις κρατάς ακόμη στις σκιές, 
στα σκοτεινά σημεία του φόντου, 
πίσω από μυστικές μορφές 
και γραμμές δήθεν τυχαία γραμμένες. 
Μας καλείς να τις ανακαλύψουμε 
και ξέρουμε όλοι πως η ανακάλυψη αυτή 
είναι το ταξίδι που μόλις τώρα ξεκινάμε. 
 
Μα ο πίνακας αυτός ποτέ δεν τελειώνει … 
Πήραμε σχήμα … μα κι αλλάζουμε διαρκώς. 
Πήραμε χρώμα … μα κι αυτό είναι μια θαμπό και μια έντονο 
κι άλλοτε μπλε κι άλλοτε μαύρο και κόκκινο και χρυσαφί. 
Κι είναι καιρός να περιφέρουμε τον πίνακα στον κόσμο, 
ιδέες, χρώματα και σχήματα πρωτοϊδωμένα να συλλέξει. 
 
Κι είναι σειρά μας τώρα … 
Έχουμε τα χρώματα, τα σχήματα, τα μοτίβα, τις ιδέες. 
Καμβάς μας όλος ο κόσμος, με γωνιές πολύχρωμες κι άλλες ανέγγιχτες, παρθένες. 
Πινέλο μας τα νιάτα κι η δύναμη που όλοι εσείς στεριώσατε μέσα μας. 
Είναι καιρός, λοιπόν, να ποτίσουμε τον κόσμο μας … 
… με τη δική μας πινελιά!!!